Τι θ’ ακούσουμε ακόμα;


Να λοιπόν που φτάσαµε ως εδώ για να γίνουµε µάρτυρες καταστάσεων που είναι σε θέση να προκαλέσουν ταυτόχρονα θλίψη και αηδία για το κατάντηµα της πολιτικής µας ζωής . Ξαναρχίζουµε από την αρχή τα µαθήµατα µιας και οι αρχηγοί των πολιτικών παρατάξεων τρέχουν να προλάβουν, να χειραγωγήσουν, να αφορίσουν, τέλος πάντων να συνετίσουν τα πλήθη υποδεικνύοντας πλέον νέους τρόπους καλής πολιτικής και υπεύθυνης συµπεριφοράς.

Όχι στις διαδηλώσεις, οι διαδηλώσεις κάνουν πάντα κακό και όπως είπε και ο εντεταλµένος των πολυεθνικών Νίµιτς τα σοβαρά θέµατα θα πρέπει να τα λύνουν µε σοβαρότητα στους διαδρόµους και στα γραφεία και όχι στους δρόµους. Τέτοια λοιπόν ακούν και οι δικοί µας που έχουν ξεπατωθεί για να δείχνουν καλή συµπεριφορά στον κάθε Νίµιτς και δεν κρατιόνται.

Ο κόσµος λοιπόν θα πρέπει να κάθεται στο σπίτι γιατί όταν βγει στους δρόµους τότε χαλάει η σούπα.

Το 1973 βγήκε στους δρόµους και αποσταθεροποιήθηκε η χούντα και µόλις µετά βίας πρόλαβαν να ξεπουλήσουν την µισή Κύπρο. Αλλά δεν είναι µόνο τα εθνικά αλλά και τα κοινωνικά ζητήµατα τα ζητήµατα οικονοµίας. Δεν µπορεί οι κάθε λογής φοιτητές και µαθητές να καταλαµβάνουν τα σχολεία τους, οι αγρότες να καταλαµβάνουν τους δρόµους, οι υπάλληλοι να µη πηγαίνουν στις δουλειές τους, οι εργάτες να µη πηγαίνουν στη δουλειά τους και να εµποδίζουν από πάνω και τους απεργοσπάστες, οι νταλικέρηδες να σταµατούν τις νταλίκες, οι λιµενεργάτες να κλείνουν τα λιµάνια και όλοι µαζί να µην κάθονται στο σπίτι για να δουν πως θα απεµπολούν οι ηγέτες τους την εθνική τους ταυτότητα.

Τα είδαµε όλα και τώρα το βλέπουµε κι αυτό. Νέα Δηµοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΝ να εκλιπαρούν τον κόσµο να καθίσει στο σπίτι του, αποδεχόµενοι άλλοι έµµεσα και άλλοι άµεσα την λογική των αµερικάνων που θέλει τον κόσµο στο σπίτι και η ελληνική ηγεσία να απεµπολεί την εθνική ταυτότητα ανοίγοντας τον δρόµο για πιο ωµές επεµβάσεις των αµερικάνων στην περιοχή.

Και αν για τις συντηρητικές ηγεσίες αυτό είναι η πεµπτουσία της ιδεολογίας τους (µόνο το 89 η Νέα Δηµοκρατία καλούσε τον κόσµο έξω για να πέσει το ΠΑΣΟΚ) για τις προοδευτικές τις αριστερές όπως θέλουν να λέγονται, δεν δικαιολογούνται να καλούν τον κόσµο στους δρόµους για τη σωτηρία της φύσης, της λευκής αρκούδας, της φάλαινας, της φώκιας, για την εθνική ανεξαρτησία του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, της Κούβας και όταν έρχονται στα θέµατα της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας µας να µας προκαλούν λέγοντας ότι αυτά είναι ζητήµατα του Άνθιµου του Καρατζαφέρη και των Χρυσαυγιτών. Ντροπή!

Το δυστύχηµα είναι ότι στις προεκλογικές συγκεντρώσεις τους καλούν όλο τον κόσµο να παρευρεθεί, να χάσει τη σοβαρότητά του γιατί τότε κινδυνεύουν οι καρέκλες και τα κρατικά µεροκάµατα.

These mist covered mountains
Are a home now for me
But my home is the lowlands
And always will be
Some day youll return to
Your valleys and your farms
And youll no longer burn
To be brothers in arms

Through these fields of destruction
Baptisms of fire
Ive watched all your suffering
As the battles raged higher
And though they did hurt me so bad
In the fear and alarm
You did not desert me
My brothers in arms


Theres so many different worlds
So many differents suns
And we have just one world
But we live in different ones

Now the suns gone to hell
And the moons riding high
Let me bid you farewell
Every man has to die
But its written in the starlight
And every line on your palm
Were fools to make war
On our brothers in arms